پروپوزال تبیین آموزه های دینی والدین در رشد اخلاقی کودکان دبستانی براساس نظریه کولبرگ

پروپوزال تبیین آموزه های دینی والدین در رشد اخلاقی کودکان دبستانی براساس نظریه کولبرگ
دارای 11 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: تبیین آموزه های دینی والدین در رشد اخلاقی کودکان دبستانی براساس نظریه کولبرگ

تعداد صفحه: 11 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...

قرآن کریم مسئله اخلاق را جزو اهداف اصیل نبوت عام می شمارد و زندگی انسان ها را در سایه اخلاق، زندگی سعادتمند می شمرد و انسانی را که متخلق به اخلاق الهی نیست، خاسر و سرمایه باخته می داند (جوادی آملی، 1388). قرآن راههای اخلاقی را از همان معارف اولی شروع  و به رفتار، گفتار و نوشتار ختم می کند (جوادی آملی، 1390). انسان در بعد روحی و ملکوتی خود، استعداد هایی نهفته و قابل رشد و پرورش دارد که عمده ترین آنها عبارتند از: استعداد اخلاقی، حس پرستش و خداجویی و گرایش های اخلاقی(سجادی، 1387).
دین اثر گذار ترین و نافذ ترین نهاد اجتماعی بشر است (آذربایجانی، 1382). نقش گذاری و تاثیر بخشی دین و تقید به دین در شکل و شیوه انگیزه سازی، ضمانت گری، تعالی بخشی، فیض رسانی و ارتقای نیت انسان در انجام افعال اخلاقی می باشد (علاء الدین، 1389).
 دین دارای نقش موثر "انگیزه سازی" برای انجام، تکرار، تثبیت و رشد رفتار اخلاقی است (حسینی، 1383). به کارگیری این شیوه قرآنی در نهاد خانواده توسط والدین موجب می گردد زمینه های تکرار، تثبیت و رشد افعال اخلاقی فراهم آید(علاءالدین، 1389).
 همچنین دین "ضمانت گر"  اجرا و تثبیت و رشد اخلاقی است. در آیات متعدد قرآن این تضمین گری برای انجام و استمرار و تثبیت و رشد فعل اخلاقی به تعددبه چشم می خورد(همان منبع).
از سویی دیگر دین عامل "تثبیت، رشد و تعالی اخلاق" است. هر قدر انسان در پرتو استورات و برنامه های انسان ساز قران کریم قرار گیرد و دایره ی خود را گسترش دهد، اخلاق او اخلاق برتری خواهد بود. نتیجه دیگر این امر آن است که کارهای اخلاقی بیشتر و مفید تری نیز می تواند انجام دهد (مطهری،1372).